"Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!"

"Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!". Met deze Bassie en Adriaan quote werd ik vanmorgen vroeg wakker...de televisie in onze hotelkamer stond op de zender BVN, en Maarten van Rossum was deze quote in het televisieprogramma " de slimste mens" volledig aan het afkraken....Bassie en Adriaan hebben volgens dhr. van Rossum gezamenlijk het IQ van een pinda. Ik moest erom lachen en langzaam kon ik het zonlicht dat in onze hotelkamer scheen verdragen.

Om 07.30 uur ontmoette Peter en ik, Geert, Monique en Elisa elkaar in de strakke ontbijtruimte van het prettige hotel...Elisa liet onmiddellijk een eitje bakken, Geert stoof naar de yoghurt, Monique rende naar het fruit, en ik..ik regelde voor iedereen een verse sinaasappelsap! Deze dag zou, in tegenstelling tot gisteren, een actieve dag worden, dus een goede bodem was noodzaak!

Om 08.00 uur stond onze gids voor vandaag bij de hotelreceptie...met 5 prachtige, stoere, mountainbikes! Off road in Cambodja! De gids was een leuke, spraakzame vent van 32, kwam oorspronkelijk uit een dorpje in de buurt. Na alle mountainbikes te hebben aangepast aan onze relatief korte "Scholtensbenen" vertrokken we bij het hotel...binnen de kortste keren fietsten we uit het stadje en reden tussen akker en rijstvelden. De route was werkelijk schitterend, we fietsten door kleine dorpjes met bamboe huisjes waar nooit toeristen kwamen, we passeerden rijstvelden, zandpaden met ossen op de weg...het weer was heerlijk...dit werd een prima dag!

Halverwege de ochtend kwamen we na een mooie route aan in een heel klein dorpje, het geboortedorpje van onze gids, we bezochten de lokale markt...dat was een behoorlijke beproeving gezien de vliegen, de lucht van vis en vlees...onze gids nodigde ons uit om te lunchen in zijn ouderlijk huis. Daar mag je geen nee op zeggen! Al moet ik bekennen dat wij allen toch wel een beetje huiverig waren ivm met de hygiëne op deze markt...Korte tijd later zaten wij allen bij een groot Cambodjaans gezin op de patio van hun boerderij...de ouders en vele broer en zussen van onze gids waren vreselijk vriendelijk en gastvrij...een belevenis! De lunch was prima en bleek later op de dag ook prima!

 Kort na de lunch bestegen wij vol energie weer onze mountainbikes met de oncomfortabele zadels. De route nu was zo' n 14 kilometer...door kleine dorpjes ging de route...het was prachtig! Wat wellicht nog mooier was, in ieder geval voor mij, was de hartelijkheid van alle bewoners. Mensen, met name kleine kinderen kwamen de huisjes uitgelopen om keihard " Hello!" Naar ons te roepen en enthousiast te gaan zwaaien naar ons...dit gebeurde de gehele dag, wij waren een bezienswaardigheid voor de lokale bevolking! Het maakte mij nederig en ontroert om te zien hoe vriendelijk mensen kunnen zijn!

14 kilometer later kwamen we aan bij een groot meer, met een boot voeren we langs een drijvend dorp! De mensen leven hier van visvangst, maar de armoede is groot. Echter, steeds weer die glimlachende en zwaaiende mensen...ik begrijp nu een beetje hoe het moet zijn voor onze Familie van Oranje om altijd gastvrij te worden verwelkomt!

Met onze Monique ging het minder goed...te snel na de lunch gaan fietsen in de brandende zon was niet zo verstandig. Haar hoofd werd steeds roder en even dachten we allen dat ze niet goed werd...plat op de grond liggend in de wildernis, met Geert naast haar , zijn flesje water offeren aan het oververhitte hoofd van Monique...Geert en Monique besloten de route terug naar het hotel per tuctuc af te leggen. Verstandig....

Peter, Elisa en ik (GJ) vervolgden de reis per fiets...meer mooie dorpjes, meer glimlachende oudere mensen, meer spontane tieners en nog heel veel meer enthousiast zwaaiende en gillende, lachende kinderen passeerden we...wat een mooi land, wat een prachtige natuur, maar bovenal, wat een grootse mensen!

Ik begon deze " blog" met een quote van Bassie en Adriaan (wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!). Deze dag was voor mij een absoluut hoogtepunt... Het is fantastisch om te zien hoe de bevolking van Cambodja, een land, een bevolking die zo vreselijk heeft geleden relatief kort geleden, hoe ze zich focussen op de toekomst. Het duistere verleden achter zich laten en zich richten op een toekomst waarin iedereen vreedzaam naast elkaar kan leven. Het is verhelderend om te zien hoe warm de mens kan zijn...hoe gastvrij, hoe positief. Het is goed te zien dat mensen blijven lachen, ook naar onbekende en deze onbekende welkom laten voelen.

Deze dag zal ik niet snel vergeten! Denk eraan...wat er ook gebeurt....altijd blijven lachen!

X Geert-Jan