People don't rush

Wat een fantastisch land! We kunnen niets anders zeggen na de eerste hele dag in Luang Prabang, Laos. 

Vanochtend werden we wakker, na een over het algemeen goede eerste nacht. Monique voelde zich niet lekker, maar goed genoeg om op stap te gaan. We wisten alleen niet hoe laat onze gids er zou zijn, er was geen tijdstip doorgegeven. Toen we om 8.45 wilden gaan ontbijten, werden we gebeld door de receptie dat onze gids er was. Maar we merkten al snel dat in Laos tijd een relatief begrip is: we hadden nog alle tijd om te ontbijten.

Om half 10 gingen we met ons privebusje op stap. Voor vertrek keurde Thong, de gids, nog wel even onze kleding. Te kort, en we zouden de tempels niet in mogen. Geert en Peter doorstonden de keuring, Monique en Elisa konden een doek om hun benen slaan om een tempel in te gaan, maar Geert-Jan moest zich omkleden. Dus anderhalf uur later konden we eindelijk vertrekken...;-) nee hoor, 5 minuten later was ook Geert-Jan omgekleed en wel erbij. 

Terwijl we stonden te wachten vertelde Thong over de betekenis van Lao PDR. De eerste betekenis is de naam van het land Lao People's Democratic Republic, maar men zegt ook wel People Don't Rush. Helemaal van toepassing op dit prachtige land, waar het leven misschien net een tempo lager ligt, maar dat is wat het land misschien wel zo bijzonder maakt.

Vandaag stond een tocht per boot op het programma. We werden naar de Mekongrivier gebracht, waar een keurige boot op ons alleen wachtte. Het is een lange, smalle boot met plaats voor rond de 15 mensen, maar we waren met zijn vijven de enige passagiers.

We voeren de Mekong stroomopwaarts 2 uur lang naar de Pak ou grotten. Voor we daar waren stopten we in een dorpje aan de Oever, beroemd om de rijstwhisky die er gemaakt wordt. Bij het uitstappen (een avontuur, over een smalle ijzeren strook!), kwamen we direct bij een stalletje waar shawls verkocht werden en waar de lokale Rijstwijn en rijstwhisky gemaakt werden. We hebben de wijn en de whisky geproefd. De wijn was lekker, wat zoetig, maar de whisky was veel te sterk (50% alcohol) voor dat tijdstip. We kochten bij het eerste stalletje al prachtige shawls voor 3 tot 5 euro (omgerekend vanuit de Laotiaanse munteneenheid, de Kip). We dachten dat dat het enige stalletje zou zijn, maar even om de hoek waren nog zeker 20 stalletjes...   

We voeren verder naar de Pak Ou grotten. Dat zijn twee grotten, waar in de loop van de tijd de gewoonte is ontstaan om oude Boeddhabeeldjes daar naar toe te brengen. Om de bovenste grot te bezoeken, moet je 200 treden klimmen en dan merk je wel dat de temperatuur 30+ is. Doorweekt van het zweet kwamen we boven. Maar het was de klim waard, een indrukwekkend gezicht al die beelden en Thong wist ons veel te vertellen. 

Na de terugreis per boot luchten we in een lokaal restaurant in Luang Prabang. De Lonely Planet leerde ons wel dat het om een van de beste restaurants van luang prabang ging. De lunch bestond uit Bamboesoep, kleefrijst met verschillende kruidendips, worstjes, gedroogd buffelvlees, vis verpakt in bananenblad en Mekong-zeewier, lokale gerechten dus. Prima eten, erg lekker, en leuk om zo kennis te maken met dingen die je misschien niet zo snel zelf zou bestellen. 

Na de lunch hebben we met Thong een wandeling gemaakt naar een aantal tempels. We hadden het geluk dat het een Moon day was, een dag waarop de monniken O..b.v. De maanstand tweemaal per dag met een drum het dorp laten weten dat het moon day is. Indrukwekkend om de monniken (jonge jongens over het algemeen) met passie op de drum te zien slaan. 

Monique voelt zich nog steeds wat koortsig, dus hebben we het middagprogramma iets eerder gestopt en zijn we terug gegaan naar het hotel. Monique is met kamillethee en paracetamol naar bed gegaan. Geert, Elisa, Geert-Jan en Peter hebben in Luang Prabang nog wat gegeten en op de avondmarkt gelopen. Ongelooflijk wat een aanbod en wat een prijzen: zo goedkoop. We hebben met zijn vieren heerlijk gegeten voor 18 euro...onvoorstelbaar in Nederland. 

We wilden morgenochtend om 5.00 uur opstaan om naar de stad te gaan. Daar vind iedere ochtend het ritueel plaats dat alle monniken (4-500) door het dorp gaan om giften in ontvangst te nemen. Omdat Monique zich niet lekker voelt (maar het gaat wel beter, de koorts is gezakt!) gaan we dat nu niet morgen, maar woensdagochtend doen. 

We genieten enorm. Geert had vooraf misschien wat bedenkingen bij de reis, maar hij is erg enthousiast over dit prachtige land. We zien ernaar uit om meer te gaan zien! 

Hartelijke groeten van ons alle 5.